سلسله نعمت اللهی سلطان علیشاهی گنابادی

هو

۱۲۱

بِسْمِ الله الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

حکایت ها:
حکایت های افلاطون
حکایت های سعدی: حکایت درویش با روباه
سعدی » بوستان » باب دوم در احسان

کلام عرفانی:
خداوند نعمت های را که پس می گیرد حکمتی در آن هست
به هیچ کس خشمگین نشوم و محبت نسبت به همه داشته باشم
یکی از اهداف زندگی همبستگی مخلوقات خداوند
توصیه به یاد آوری پدر و مادر و فرزند
یاد گرفتن بعضی از صفات حیوانات

معرفی شخصیتها :
سعدی شیرازی با نامِ کاملِ ابومحمّد مُشرف‌الدین مُصلح بن عبدالله بن مشرّف سعدی شیرازی(زادهٔ ۵۸۵ یا حدود ۶۰۶ هـ.ق. برابر با حدود ۵۸۹ خورشیدی و ۱۲۱۰ میلادی در شیراز - درگذشتهٔ حدود ۶۹۱ هـ.ق. برابر با حدود ۶۷۰ یا ۶۷۱ خورشیدی و ۱۲۹۱ یا ۱۲۹۲ میلادی) شاعر و نویسندهٔ پارسی‌گوی نامدار ایرانی است. آوازهٔ او بیشتر به‌خاطر نظم و نثر آهنگین، گیرا و قوی اوست. جایگاهش نزد اهل ادب تا بدان‌جاست که به وی لقب استادِ سخن، پادشاهِ سخن، شیخِ اجلّ و حتی به‌طور مطلق، استاد داده‌اند. آثار معروفش کتاب گلستان به نثر و مثنوی بوستان در بحر متقارب (وزنِ شاهنامهٔ فردوسی) و نیز غزلیات و دیوان اشعار اوست که به مجموع آثار او کلیات سعدی می‌گویند.

آریستوکلس ملقب به افلاطون یا پلاتون (به یونانی باستان: Πλάτων،‏ با تلفظ: Plátōn) ‏(۴۲۸/۴۲۷ پ.م. تا ۳۴۸/۳۴۷ پ. م) دوّمین فیلسوف از فیلسوفان بزرگ سه‌گانه یونانی (سقراط، افلاطون و ارسطو) است. افلاطون نخستین فیلسوفی است که آثار مکتوب از او به جا مانده است. همچنین بسیاری او را بزرگ‍ترین فیلسوف تاریخ می‌دانند.

معرفی کتاب :
بوستان سعدی یا سعدی‌نامه نخستین اثر سعدی است که کار سرودن آن در سال ۶۵۵ هجری قمری پایان یافته‌است. سعدی این اثر را زمانی که در سفر بوده است، سروده و هنگام بازگشت به شیراز آن را به دوستانش عرضه کرده است. این اثر در قالب مثنوی و در بحر متقارب سروده شده و از نظر قالب و وزن شعری حماسی است، هر چند که از نظر محتوا به اخلاق و تربیت و سیاست و اجتماعیات پرداخته‌است.

اشعار :
برو شیر درنده باش، ای دغل
مینداز خود را چو روباه شل
سعدی
معشوقه به نام من و کام دگران است
"چو غره شوال که عید رمضان است"

ضرب المثل :
خدا در و تخته را خوب به‌هم جور می‌كند.
از بیخ عربه

فرمايشات حضرت آقای حاج دكتر نورعلی تابنده مجذوبعليشاه سال ١٣٩٥