سلسله نعمت اللهی سلطان علیشاهی گنابادی

هو

۱۲۱

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

يار بي پرده از در و ديوار

در تجلي است يا اولي الابصار

شمع جويي و آفتاب بلند

روز بس روشن و تو در شب تار

گر ز ظلمات خود رهي بيني

همه عالم مشارق انوار

کوروش قائد و عصا طلبي

بهر اين راه روشن و هموار

چشم بگشا به گلستان و ببين

جلوه آب صاف در گل و خار

ز آب بي رنگ صد هزاران رنگ

لاله و گل نگر در اين گلزار

پا به راه طلب نه و از عشق

بهر اين راه توشه اي بردار

شود آسان ز عشق کاري چند

که بود پيش عقل بس دشوار

يار گو بالغدو و الآصال

يار جو بالعشي والابکار

صد رهت لن تراني ار گويند

بازمي دار ديده بر ديدار

تا به جايي رسي که مي نرسد

پاي اوهام و ديده افکار

بار يابي به محفلي کآن جا

جبرئيل امين ندارد بار

اين ره، آن زاد راه و آن منزل

مرد راهي اگر، بيا و بيار

ور نه اي مرد راه چون دگران

يار مي گوي و پشت سر مي خار

هاتف، ارباب معرفت که گهي

مست خوانندشان و گه هشيار

از مي و جام و مطرب و ساقي

از مغ و دير و شاهد و زنار

قصد ايشان نهفته اسراري است

که به ايما کنند گاه اظهار

پي بري گر به رازشان داني

که همين است سر آن اسرار

ديوان هاتف اصفهاني

من چو لب گویم لب دریا بود

من چو لا گویم مراد الا بود

مولوی »مثنوی معنوی »دفتر اول

فرمايشات حضرت آقای حاج دكتر نورعلی تابنده مجذوبعليشاه سال ١٣٩٤