وَقَالَ نُوحٌ رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا ﴿۲۶﴾
و نوح گفت پروردگارا هيچ كس از كافران را بر روى زمين مگذار (۲۶)

إِنَّكَ إِن تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا ﴿۲۷﴾
چرا كه اگر تو آنان را باقى گذارى بندگانت را گمراه مى‏كنند و جز پليدكار ناسپاس نزايند (۲۷)
سوره ۷۱: نوح

وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ ﴿۱۰﴾
و هر دو راه [خير و شر] را بدو نموديم (۱۰)
سوره ۹۰: البلد

اِلهی آمِنّا بِفَضلِكَ وَ لا تُؤآمِنّا بِعَدلِكَ

ما به عطای تو نیازمندیم، تو از تعذیب ما بی‌نیازی!

گنجور » ابوسعید ابوالخیر » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱