سلسله نعمت اللهی سلطان علیشاهی گنابادی

 

 

 

 

 

در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی

خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی
دل که آیینه صافیست غباری دارد

از خدا می‌طلبم صحبت روشن رایی
کرده‌ام توبه به دست صنم باده فروش

که دگر می نخورم بی رخ بزم آرایی
نرگس ار لاف زد از شیوه چشم تو مرنج

نروند اهل نظر از پی نابینایی
شرح این قصه مگر شمع برآرد به زبان

ور نه پروانه ندارد به سخن پروایی
جوی‌ها بسته‌ام از دیده به دامان که مگر

در کنارم بنشانند سهی بالایی
کشتی باده بیاور که مرا بی رخ دوست

گشت هر گوشه چشم از غم دل دریایی
سخن غیر مگو با من معشوقه پرست

کز وی و جام می‌ام نیست به کس پروایی
این حدیثم چه خوش آمد که سحرگه می‌گفت

بر در میکده‌ای با دف و نی ترسایی
گر مسلمانی از این است که حافظ دارد

وای اگر از پی امروز بود فردایی

ديوان

خواجه شمس الدين محمد حافظ شيرازي

 

 

بخش ۱۷ - شرح انما الممنون اخوة والعلماء کنفس واحدة خاصه اتحاد داود و سلیمان و سایر انبیا علیهم‌السلام کی اگر یکی ازیشان را منکر شوی ایمان به هیچ نبی درست نباشد و این علامت اتحادست کی یک خانه از هزاران خانه ویران کنی آن همه ویران شود و یک دیوار قایم نماند کی لانفرق بین احد منهم و العاقل یکفیه الاشارة این خود از اشارت گذشت