هو

۱۲۱

بِسْمِ الله الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

اشعار:
بابها مفتوحة للداخلین
شیخ بهایی » نان و حلوا

حجَرالاَسود، (به عربی: حجر أسود، به‌معنای سنگ سیاه) (به انگلیسی: Black Stone)، سنگی است سیاه‌رنگ که بر دیوار پایه کعبه از اماکن مقدس اسلامی در شهر مکه نصب شده‌است. حَجَرالاَسود سنگ شکسته‌ای است به قطر حدود ۵۰ سانتیمتر که امروزه تکه‌های آن با یک بَست نقره‌ای به هم نگه داشته شده‌است

معرفی شخصیتها :
پیامبر اکرم صلی الله علیه واله و سلم
علی علیه السلام
بلال بن رَباح، معروف به بلال حبشی(درگذشت ۱۷ تا ۲۱ق) صحابی و مؤذّن پیامبر اکرم(ص) . وی جزو نخستین کسانی بود که اسلام آورد. خزانه‌دار بیت المال در زمان پیامبر(ص) بود و در تمامی جنگ‌ها آن حضرت را همراهی کرد. بِلال چند سال پس از رحلت پیامبر(ص) نیز زنده بود؛ اما در این مدت، جز در چند مورد، برای کسی اذان نگفت. مشهور است که قبر او در قبرستان باب الصغیر دمشق است
سلمان فارسی، صحابی مشهور پیامبر(ص) و از یاران امام علی(ع).
بنابر برخی از روایات، او دهقان‌زاده‌ای ایرانی بود که روزبه نام داشت و در کودکی بر آیین زردشت بود و در نوجوانی به دین مسیحیت درآمد و به شام سفر کرد و به شاگردی روحانیون مسیحی درآمد. چون پیشگویی مسیحیان را درباره ظهور پیامبری در سرزمین عرب‌ها شنید، به حجاز آمد؛ اما به دست قبیله بنی کلب اسیر و به بردگی گرفته و به مردی از بنی قریظه فروخته شد و همراه او به مدینه آمد. در مدینه پیامبر اکرم(ص) را دید و به او ایمان آورد. پیامبر(ص) او را از خواجه‌اش خرید، آزاد کرد و سلمان نام داد.
عباس بن عبدالمطلب ملقب به ابوالفضل عموی محمد بن عبدالله پیامبر مسلمانان وآخرین فرزند عبدالمطلب از تاجران و سیاستمداران عرب و برادر ناتنی عبدالله بن عبدالمطلب (پدر محمد پیامبر اسلام) بود

ابراهام لینکُن (به انگلیسی: Abraham Lincoln)؛ تلفظ انگلیسی: i/ˈeɪbrəhæm ˈlɪŋkən/ (زاده ۱۲ فوریهٔ ۱۸۰۹ – درگذشته ۱۵ آوریل ۱۸۶۵) که در فارسی به نام آبراهام لینکلن شناخته می‌شود، شانزدهمین رئیس‌جمهور ایالات متحدهٔ آمریکا و به عنوان اولین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا که از حزب جمهوری‌خواه بود.
امروز او بدین جهت مشهور است که به تاریخ برده‌داری در آمریکا خاتمه داد و ایالات متحده آمریکا را با نظارت بر مسائل مربوط به جنگ در دوران جنگ داخلی آمریکا پابرجا نگه داشت.

ضرب المثل :
درخت گردکان با اين بزرگي، درخت خربزه الله اکبر

فرمايشات حضرت آقای حاج دكتر نورعلی تابنده مجذوبعليشاه سال ١٣٩٥