سلسله نعمت اللهی سلطان علیشاهی گنابادی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

قُلْ يَتَوَفَّاكُم مَّلَكُ الْمَوْتِ الَّذِي وُكِّلَ بِكُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ ﴿۱۱﴾

بگو فرشته مرگى كه بر شما گمارده شده جانتان را مى‏ستاند آنگاه به سوى پروردگارتان بازگردانيده مى‏شويد (۱۱)

سوره ۳۲: السجدة

قَالَ بَصُرْتُ بِمَا لَمْ يَبْصُرُوا بِهِ فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِّنْ أَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُهَا وَكَذَلِكَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي ﴿۹۶﴾

گفت به چيزى كه [ديگران] به آن پى نبردند پى بردم و به قدر مشتى از رد پاى فرستاده [خدا جبرئيل] برداشتم و آن را در پيكر [گوساله] انداختم و نفس من برايم چنين فريبكارى كرد (۹۶)

سوره ۲۰: طه

حافظ » غزلیات

سالها دل طلب جام جم از ما میکرد

وان چه خود داشت ز بیگانه تمنا میکرد

گوهری کز صدف کون و مکان بیرون است

طلب از گمشدگان لب دریا میکرد

مشکل خویش بر پیر مغان بردم دوش

کو به تایید نظر حل معما میکرد

دیدمش خرم و خندان قدح باده به دست

و اندر آن آینه صد گونه تماشا میکرد

گفتم این جام جهان بین به تو کی داد حکیم

گفت آن روز که این گنبد مینا میکرد

بی دلی در همه احوال خدا با او بود

او نمیدیدش و از دور خدا را میکرد

این همه شعبده خویش که میکرد این جا

سامری پیش عصا و ید بیضا میکرد

گفت آن یار کز او گشت سر دار بلند

جرمش این بود که اسرار هویدا میکرد

گفتمش سلسله زلف بتان از پی چیست

گفت حافظ گلهای از دل شیدا میکرد